• Slider Image
  • Slider Image
  • Slider Image
Msze święte i nabożeństwa

Msze święte i nabożeństwa

Dni powszednie: godz. 17:00 i 17:30
Niedziela: godz. 9:00, 12:00, 17:00

Kancelaria:
Czynna codziennie od godz. 16:00 do 16:50
z wyjątkiem niedziel i świąt

Czytaj więcej

Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny

W uroczystość Wniebowzięcia, które jest uwieńczeniem wszystkich uroczystości maryjnych roku kościelnego, pragniemy również zapatrzyć się w Maryję. Ona całe swoje życie ukierunkowała na niebo, żyjąc tęsknotą za nim, dążąc do życia wiecznego. Tę tęsknotę łączyła z codziennymi wyzwaniami, pamiętając, że ziemskie życie przygotowuje do wieczności. Z miłością i pokorą podejmowała się obowiązków, nie oddzielała tego, co Boże od ziemskiego. Żyła z Bogiem, dla Niego i w Nim w każdej chwili swojego życia.

XIX NIEDZIELA ZWYKŁA

Samochód bez paliwa, odkurzacz bez prądu, żaglowiec bez wiatru są martwe. Istnieją, lecz funkcjonować nie mogą. Człowiek bez duchowej energii, którą zwiemy łaską, istnieje. Ale ten człowiek nie może nic uczynić. Nie może uczynić niczego jako istota, której czyny powinny być skierowane ku wieczności. Tę energię czerpiemy z bogactwa naszego Zbawiciela Jezusa. On jest nam potrzebny jak codzienny chleb. Dlatego zdziałał ów cud z chlebem, o którym opowiada Ewangelista. Ale z tym chlebem, który zwiemy Komunią świętą, jest inaczej niż z benzyną, elektrycznością czy wiatrem. Łaska nie jest automatycznie działającą energią. Najpierw trzeba uwierzyć: Zaprawdę powiadam wam: Kto we mnie wierzy, ma życie wieczne.…

XVIII NIEDZIELA ZWYKŁA


Aby poczuć wartość chleba albo poczuć wartość drugiego człowieka, potrzeba doświadczyć ich braku, potrzeba zrozumieć, że w każdej chwili może zabraknąć kogoś albo czegoś.
Wszystko może się skończyć nagle, tak jak skończyła się manna i przepiórki na pustyni, którymi Bóg karmił Izraelitów. Dlatego tak ważny jest ten chleb, który nie tylko daje życie wieczne, ale także nigdy nie przeminie.…

XVII NIEDZIELA ZWYKŁA

Otwierasz rękę, karmisz nas do syta
Jezus więc wziął chleby i odmówiwszy dziękczynienie, rozdał siedzącym; podobnie uczynił i z rybami, rozdając tyle, ile kto chciał.
J (6, 1 – 15)

Wszystko co oddajemy Bogu On pomnaża i udziela tym, którzy są spragnieni.

JERYCHO RODZIN W NASZEJ PARAFII

20 – 21 LIPCA 2021

18.00 WPROWADZENIE OBRAZU I RELIKWI. Msza św.
19.00 Różaniec cz. I tajemnice radosne
21.00 Apel Jasnogórski
Z rozważaniem o świętości małżeństwa.

*Adoracja indywidualna w ciszy mieszkańców poszczególnych ulic parafii.
7.00 Godzinki o Niepokalanym Poczęciu NMP.
7.30 Różaniec cz. II tajemnice światła
9.00 Msza św. w intencji ojców i matek.
*Adoracja ojców o świętość życia rodzinnego.
11.00 Różaniec cz. III tajemnice bolesne.
12.00 Msza Św.
Adoracja dzieci za rodziców.
*Adoracja indywidualna
14.00 Różaniec cz. IV tajemnice chwalebne.
15.00 Koronka do Miłosierdzia Bożego. *Adoracja wynagradzająca za grzechy przeciwko świętości i nierozerwalności małżeństwa.
16.30 Msza św. na zakończenie Jerycha Rodzin.
17.30 Przekazanie obrazu do następnej parafii.

XV NIEDZIELA ZWYKŁA

(Mk 6, 7-13)
Posyłając uczniów na głoszenie Ewangelii, dwie rzeczy Pan Jezus podkreślił szczególnie. Po pierwsze, żeby nie polegali na środkach ludzkich, ale na mocy Bożej. Środków ludzkich wolno im używać, ale nie one będą dawały skuteczność ich głoszeniu. Pan Jezus powiedział to w prostych słowach, żeby nie brali na drogę chleba ani torby, ani pieniędzy, ani dwóch sukien.

I nakazał im ponadto Pan Jezus, aby nie przejmowali się nadmiernie tym, że ich głoszenie będzie niekiedy nieskuteczne. Oni mają głosić, resztę niech zostawią Panu Bogu. Ich głoszenie straciłoby wszelki sens, stałoby się dziełem pychy i niegodziwości, gdyby w celu zyskania sobie słuchaczy i zwolenników zaczęli Ewangelię przeinaczać. Bardzo mocno napisał o tym Apostoł Paweł we wspomnianym Liście do Galatów: „Gdybyśmy nawet my lub anioł z nieba głosił wam Ewangelię różną od tej, którą wam głosiliśmy – niech będzie przeklęty! Już to przedtem powiedzieliśmy, a teraz jeszcze mówię: gdyby wam kto głosił Ewangelię różną od tej, którą otrzymaliście – niech będzie przeklęty”.

XIV niedziela zwykła

Odczytywana podczas dzisiejszej liturgii Ewangelia mówi o niesłychanym wręcz lekceważeniu, jakiego doznał Pan Jezus w rodzinnym Nazarecie. Nikt nie negował Jego mądrości nauczyciela i nie podważał cudotwórczej mocy. Mieszkańcy Nazaretu chcieli widzieć w Jezusie tego samego Nazarejczyka, jakim Go zapamiętali. Nadzwyczajne znaki i pełną mocy naukę postanowili zignorować i dać do zrozumienia, że skoro jest jednym z nich, to nie może być też lepszym niż oni. Upór mieszkańców Nazaretu w tym względzie jest tak wielki, że, jak zanotował św. Marek, Jezus dziwił się ich niedowiarstwu. Innymi słowy, ich niewiara była tak wielka, że budziła zdziwienie Tego, który wszystko wie i któremu nie jest tajna żadna ludzka myśl.…

XII NIEDZIELA ZWYKŁA

Jezus z wyrzutem zwraca się do swoich uczniów, którzy wykazują lęk i przerażenie w obliczu zagrożenia. Lęk przed burzą jest oznaką ich braku wiary. Nie wierzą oni, że płynący z nimi Jezus ma moc uspokoić żywioły i jest gwarantem ich bezpieczeństwa. Nie widzą w Jezusie Syna Bożego i nie wierzą, że Ojciec urzeczywistnia swe działanie przez Syna. Jezus ujawnia, że wiara to nie tylko deklaracja słowna lub coś abstrakcyjnego. Wiara polega na pełnym zaufaniu Jezusowi w różnych sytuacjach swego życia. Najbardziej ujawnia się ona w chwili  próby i doświadczenia, kiedy człowiek pokazuje, na ile opiera się na Chrystusie, a na ile na swej własnej mądrości i swych siłach.   …

XI NIEDZIELA ZWYKŁA

EWANGELIA (Mk 4, 26-34)
Królestwo Boże „Jest ono jak ziarnko gorczycy; gdy się je wsiewa w ziemię, jest najmniejsze ze wszystkich nasion na ziemi. Lecz wsiane, wyrasta i staje się większe od innych jarzyn; wypuszcza wielkie gałęzie, tak że ptaki podniebne gnieżdżą się w jego cieniu”… Ono rodzi się z niepozornych, małych gestów. Człowiek, który stara się żyć w perspektywie Bożej rzeczywistości, ożywia innych swoją wiarą, jest dla nich wzorem i podporą, sprawia że oni także zaczynają szukać Boga.…

X NIEDZIELA ZWYKŁA B.

Zaprawdę, powiadam wam: wszystkie grzechy i bluźnierstwa, których by się ludzie dopuścili, będą im odpuszczone. Kto by jednak zbluźnił przeciw Duchowi Świętemu, nigdy nie otrzyma odpuszczenia, lecz winien jest grzechu wiecznego.
(Mk 3,28-29).
Te słowa mogą przerażać. Jednak warto na nie spojrzeć nie przez pryzmat strachu, tylko prawdy o Bożej miłości i ludzkiej kondycji. W Katechizmie Kościoła Katolickiego czytamy: „Miłosierdzie Boże nie zna granic, lecz ten, kto świadomie odrzuca przyjęcie ze skruchą miłosierdzia Bożego, odrzuca przebaczenie swoich grzechów i zbawienie darowane przez Ducha Świętego. Taka zatwardziałość może prowadzić do ostatecznego braku pokuty i wiecznej zguby” (KKK 1864). Zatem grzech przeciwko Duchowi Świętemu jest swoistym wyrazem wewnętrznego oporu i w pełni świadomym odrzuceniem Boga i zbawienia. A to z kolei pociąga za sobą konkretne konsekwencje, o których mówi Jezus.