Prostowanie ścieżek dla Pana to nic innego jak nawrócenie – nie chodzi teraz bowiem o porządkowanie drogi na pustyni, ale o serce, zdolne rozpoznać i przyjąć przychodzącego Boga. Gdy człowiek komplikuje swoje drogi przez grzech, zamyka się w sobie, w swoim egoizmie, tworzy labirynt, w którym sam się gubi. Mamy tam wtedy góry, kręte ścieżki i inne miejsca trudne do przebycia. Niech rozpoczynające się rekolekcje, uczestnictwo w roratach oraz szczery dialog z naszymi bliźnimi pomogą prostować ścieżki naszego życia. O to prośmy Jezusa i zapraszajmy go do naszego życia.