Dni powszednie: godz. 17:00 i 17:30
Niedziela: godz. 9:00, 12:00, 17:00
Kancelaria:
Czynna codziennie od godz. 16:00 do 16:50
z wyjątkiem niedziel i świąt
Otwierasz rękę, karmisz nas do syta
Jezus więc wziął chleby i odmówiwszy dziękczynienie, rozdał siedzącym; podobnie uczynił i z rybami, rozdając tyle, ile kto chciał.
J (6, 1 – 15)
Wszystko co oddajemy Bogu On pomnaża i udziela tym, którzy są spragnieni.
…
20 – 21 LIPCA 2021
18.00 WPROWADZENIE OBRAZU I RELIKWI. Msza św.
19.00 Różaniec cz. I tajemnice radosne
21.00 Apel Jasnogórski
Z rozważaniem o świętości małżeństwa.
*Adoracja indywidualna w ciszy mieszkańców poszczególnych ulic parafii.
7.00 Godzinki o Niepokalanym Poczęciu NMP.
7.30 Różaniec cz. II tajemnice światła
9.00 Msza św. w intencji ojców i matek.
*Adoracja ojców o świętość życia rodzinnego.
11.00 Różaniec cz. III tajemnice bolesne.
12.00 Msza Św.
Adoracja dzieci za rodziców.
*Adoracja indywidualna
14.00 Różaniec cz. IV tajemnice chwalebne.
15.00 Koronka do Miłosierdzia Bożego. *Adoracja wynagradzająca za grzechy przeciwko świętości i nierozerwalności małżeństwa.
16.30 Msza św. na zakończenie Jerycha Rodzin.
17.30 Przekazanie obrazu do następnej parafii.
…
(Mk 6, 7-13)
Posyłając uczniów na głoszenie Ewangelii, dwie rzeczy Pan Jezus podkreślił szczególnie. Po pierwsze, żeby nie polegali na środkach ludzkich, ale na mocy Bożej. Środków ludzkich wolno im używać, ale nie one będą dawały skuteczność ich głoszeniu. Pan Jezus powiedział to w prostych słowach, żeby nie brali na drogę chleba ani torby, ani pieniędzy, ani dwóch sukien.
I nakazał im ponadto Pan Jezus, aby nie przejmowali się nadmiernie tym, że ich głoszenie będzie niekiedy nieskuteczne. Oni mają głosić, resztę niech zostawią Panu Bogu. Ich głoszenie straciłoby wszelki sens, stałoby się dziełem pychy i niegodziwości, gdyby w celu zyskania sobie słuchaczy i zwolenników zaczęli Ewangelię przeinaczać. Bardzo mocno napisał o tym Apostoł Paweł we wspomnianym Liście do Galatów: „Gdybyśmy nawet my lub anioł z nieba głosił wam Ewangelię różną od tej, którą wam głosiliśmy – niech będzie przeklęty! Już to przedtem powiedzieliśmy, a teraz jeszcze mówię: gdyby wam kto głosił Ewangelię różną od tej, którą otrzymaliście – niech będzie przeklęty”.…
Odczytywana podczas dzisiejszej liturgii Ewangelia mówi o niesłychanym wręcz lekceważeniu, jakiego doznał Pan Jezus w rodzinnym Nazarecie. Nikt nie negował Jego mądrości nauczyciela i nie podważał cudotwórczej mocy. Mieszkańcy Nazaretu chcieli widzieć w Jezusie tego samego Nazarejczyka, jakim Go zapamiętali. Nadzwyczajne znaki i pełną mocy naukę postanowili zignorować i dać do zrozumienia, że skoro jest jednym z nich, to nie może być też lepszym niż oni. Upór mieszkańców Nazaretu w tym względzie jest tak wielki, że, jak zanotował św. Marek, Jezus dziwił się ich niedowiarstwu. Innymi słowy, ich niewiara była tak wielka, że budziła zdziwienie Tego, który wszystko wie i któremu nie jest tajna żadna ludzka myśl.…
Jezus z wyrzutem zwraca się do swoich uczniów, którzy wykazują lęk i przerażenie w obliczu zagrożenia. Lęk przed burzą jest oznaką ich braku wiary. Nie wierzą oni, że płynący z nimi Jezus ma moc uspokoić żywioły i jest gwarantem ich bezpieczeństwa. Nie widzą w Jezusie Syna Bożego i nie wierzą, że Ojciec urzeczywistnia swe działanie przez Syna. Jezus ujawnia, że wiara to nie tylko deklaracja słowna lub coś abstrakcyjnego. Wiara polega na pełnym zaufaniu Jezusowi w różnych sytuacjach swego życia. Najbardziej ujawnia się ona w chwili próby i doświadczenia, kiedy człowiek pokazuje, na ile opiera się na Chrystusie, a na ile na swej własnej mądrości i swych siłach. …
EWANGELIA (Mk 4, 26-34)
Królestwo Boże „Jest ono jak ziarnko gorczycy; gdy się je wsiewa w ziemię, jest najmniejsze ze wszystkich nasion na ziemi. Lecz wsiane, wyrasta i staje się większe od innych jarzyn; wypuszcza wielkie gałęzie, tak że ptaki podniebne gnieżdżą się w jego cieniu”… Ono rodzi się z niepozornych, małych gestów. Człowiek, który stara się żyć w perspektywie Bożej rzeczywistości, ożywia innych swoją wiarą, jest dla nich wzorem i podporą, sprawia że oni także zaczynają szukać Boga.…
Zaprawdę, powiadam wam: wszystkie grzechy i bluźnierstwa, których by się ludzie dopuścili, będą im odpuszczone. Kto by jednak zbluźnił przeciw Duchowi Świętemu, nigdy nie otrzyma odpuszczenia, lecz winien jest grzechu wiecznego.
(Mk 3,28-29).
Te słowa mogą przerażać. Jednak warto na nie spojrzeć nie przez pryzmat strachu, tylko prawdy o Bożej miłości i ludzkiej kondycji. W Katechizmie Kościoła Katolickiego czytamy: „Miłosierdzie Boże nie zna granic, lecz ten, kto świadomie odrzuca przyjęcie ze skruchą miłosierdzia Bożego, odrzuca przebaczenie swoich grzechów i zbawienie darowane przez Ducha Świętego. Taka zatwardziałość może prowadzić do ostatecznego braku pokuty i wiecznej zguby” (KKK 1864). Zatem grzech przeciwko Duchowi Świętemu jest swoistym wyrazem wewnętrznego oporu i w pełni świadomym odrzuceniem Boga i zbawienia. A to z kolei pociąga za sobą konkretne konsekwencje, o których mówi Jezus. …
Zadziwienie nad tajemnicą Boga prowadzi do zadziwienia nad tajemnicą człowieka. Poznanie misterium Boga staje się sposobem rozumienia samego człowieka. Rozumienia nie tylko teoretycznego, ale takiego, które pozwala żyć godnie i pięknie w tym czasie, który został nam dany. Im bliżej jesteśmy Boga, tym bliżej jesteśmy drugiego człowieka i jego człowieczeństwa. Bliskość Boga ujawnia się także w tej liturgii eucharystycznej, dokonywanej mocą Trójcy Świętej – Ojca, Syna i Ducha Świętego.…
Dzisiejsza uroczystość jest pełna optymizmu. Oto każdy z nas, jako człowiek ochrzczony, posiada Bożego Ducha, który pomaga w dawaniu świadectwa prawdzie i miłości nawet w najtrudniejszych sytuacjach. Nie jesteśmy samotni, ponieważ należymy do wspólnoty ludzi dobrej woli, których łączy w jedno Duch Pański. Dlatego nie musimy się obawiać organizacji zła, ponieważ Duch Święty i nad tymi metodami zła odnosi zwycięstwo.
…
Wniebowstąpienie Pańskie, które stanowi tajemnicę zamykającą ziemskie życie Chrystusa, rozpoczyna życie Kościoła. Przypomina nam jednocześnie, że mamy iść przed siebie ze świadomością, że zdążamy do celu, jakim jest niebo, dom Ojca. Droga do Nieba wiedzie przez szarą codzienność, w której z jednej strony mamy unikać grzechów, a z drugiej – żyć w stanie łaski uświęcającej. A to zakłada roztropność postępowania i przewidywanie konsekwencji tego, co czynimy. Czy my idziemy tą drogą?…