Święto Chrystusa Króla wprowadził papież Pius XI w 1925 roku. Miało ono służyć odnowie wiary, także w przestrzeni publicznej, która szczególnie – zdaniem papieża – narażona jest na wypieranie zeń wartości i zasad chrześcijańskich. W 1969 roku papież Paweł VI podniósł święto do rangi uroczystości, a więc najwyższej wagi obchodu liturgicznego w Kościele.

Od samego początku Święto Chrystusa Króla było uroczyście obchodzone w Polsce. W 1927 r. powstał w Poznaniu komitet budowy pomnika Najświętszego Serca Pana Jezusa, który miał być także monumentem wdzięczności za odzyskaną niepodległość. Pomnik uroczyście odsłonięto 30 października 1932, w święto Chrystusa Króla. W uroczystościach wzięli udział liczni poznaniacy pod przewodnictwem kard. Augusta Hlonda. Monument zburzyli jednak Niemcy zaraz po wejściu do miasta w 1939 r.

 10 czerwca 2014 roku zrodziła się myśl o przygotowaniu aktu uznania Chrystusa Królem w uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata w 2016 roku. Tak też się stało 19 listopada w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach.

Biskupi wyjaśniali, że zasadniczym celem dokonania aktu jest uznanie z wiarą panowania Jezusa, poddanie i zawierzenie Mu życia osobistego, rodzinnego i narodowego we wszelkich jego wymiarach i kształtowanie go według Bożego prawa.

Warto dodać, że idea intronizacji, czyli przyjęcia Chrystusa za Króla i Pana, jest rozwinięciem aktu poświęcenia się Najświętszemu Sercu Jezusowemu, wynikającego z objawień francuskiej wizytki z Paray-le-Monial św. Małgorzaty Marii Alacoque, której Jezus w wielu objawieniach przedstawiał swe Serce, kochające ludzi i spragnione ich miłości.